Ανασκόπηση του Hogwarts Legacy σε εξέλιξη: Θα ήταν πολύ πιο εύκολο να απορρίψετε το Hogwarts Legacy αν δεν ήταν τόσο καλό

Ανασκόπηση του Hogwarts Legacy σε εξέλιξη: Θα ήταν πολύ πιο εύκολο να απορρίψετε το Hogwarts Legacy αν δεν ήταν τόσο καλό,

Ανασκόπηση του Hogwarts Legacy σε εξέλιξη: Θα ήταν πολύ πιο εύκολο να απορρίψετε το Hogwarts Legacy αν δεν ήταν τόσο καλό

Είμαι εντυπωσιασμένος από τις πρώτες μου 32 ώρες, αλλά και με στοιχειώνει η JK Rowling.


Ήμουν πάνω από 20 ώρες στο Hogwarts Legacy προτού αποκαλύψει ότι, εκτός από ένα εκτεταμένο RPG με δέντρα δεξιοτήτων, μάχες με μάγους, χειροτεχνίες, περιβαλλοντικά παζλ και πολλά παράξενα, είναι επίσης ένα γραφικό παιχνίδι διακόσμησης σπιτιού με μια βουτιά διαχείρισης ζωολογικού κήπου. . Αυτό είναι ένα πολύ μεγαλύτερο παιχνίδι από ό,τι νομίζω ότι περίμενε κανείς και εκπλήσσομαι συνεχώς από το πόσο καλό είναι κάθε μεμονωμένο στοιχείο μέχρι στιγμής.


Σίγουρα πάσχει από μια ελικοειδή αρχή και τεχνικά ζητήματα που αποσπούν την προσοχή, αλλά τώρα που έχω αφεθεί ελεύθερος να εξερευνήσω ολόκληρο το Χόγκουαρτς και, συγκλονιστικά, χιλιόμετρα εξοχής που το περιβάλλουν, απολαμβάνω το Hogwarts Legacy με τον ίδιο τρόπο που έκανα το Witcher 3 ή Red Dead Redemption 2: διασχίζοντας έναν πειστικά αποδομένο κόσμο με τον δικό μου ρυθμό, αφήνοντας τον εαυτό μου να εξαφανιστεί σε έναν χαρακτήρα στον οποίο επενδύω όλο και περισσότερο.


Το Hogwarts Legacy είναι από πολλές απόψεις ένα παιχνίδι που έχετε παίξει στο παρελθόν, αλλά και ένα σπάνιο: ένα RPG μεγάλου προϋπολογισμού που προσπαθεί να εμφιαλώσει όλο το κύρος, το μεγαλείο και τις προσδοκίες μιας τεράστιας ιδιοκτησίας πολυμέσων σε ένα απρόσκοπτο sandbox, και μέχρι στιγμής , στην πραγματικότητα το καρφώνει. Αυτή είναι η στιγμή του Harry Potter's Arkham Asylum—ένα παιχνίδι που αφηγείται τη δική του ιστορία σε έναν καθιερωμένο κόσμο, απελευθερωμένο από τις περιοριστικές προθεσμίες και τα δημιουργικά όρια μιας ταινίας, που δημιουργήθηκε από ένα στούντιο που κάποτε είχε υποβιβαστεί σε υποχρεωτικά προϊόντα μάρκετινγκ όπως το Toy Story 3: Το βιντεοπαιχνίδι.





Τώρα, 30 ώρες χωρίς τέλος, το Hogwarts Legacy έχει μια σταθερή αντίληψη του εγκεφάλου μου. Σκέφτομαι να κάνω ζάπινγκ σε σκοτεινούς μάγους με ευχάριστες εκρήξεις του Confringo όταν θα έπρεπε να ετοιμάζω το δείπνο. Σκέφτομαι ποιο μαντίλι ταιριάζει καλύτερα με το νέο μου αγαπημένο παλτό, ποιο φυτό πρέπει να καλλιεργήσω για να παρασκευάζω φίλτρα αορατότητας γρηγορότερα, και αν το παιχνίδι θα σταματήσει ποτέ να χτυπά όταν κινούμαι ανάμεσα στους πολλούς πύργους του Χόγκουαρτς. Επίσης, δυστυχώς, σκέφτομαι την JK Rowling.

μπολ μάγου

Συνήθως είναι κάτι απλό όταν τα παιχνίδια είναι καλά. Μας αρέσουν, μας εκπλήσσουν, γράφω για αυτό, είναι διασκεδαστικό. Αλλά η διασκέδαση του Hogwarts Legacy σχηματίζει ένα μοναδικό σύνολο αντικρουόμενων συναισθημάτων: απολαμβάνω ένα παιχνίδι που είναι επέκταση της JK Rowling, μιας φανατισμένης κατά των τρανς (ανοίγει σε νέα καρτέλα) που έχει περάσει τα τελευταία χρόνια εφαρμόζοντας τον πλούτο και τη φήμη της να προωθήσει μια ιδεολογία που απορρίπτει και περιθωριοποιεί περαιτέρω μια από τις πιο ευάλωτες κοινότητες της κοινωνίας.


Το Hogwarts Legacy δεν είναι γραμμένο από την JK Rowling ούτε έχει προσαρμοστεί από καμία από τις ιστορίες της. Στην πραγματικότητα, η Warner Bros. και η Portkey Games (ο βραχίονας έκδοσης παιχνιδιών των ιδιοκτησιών του Χάρι Πότερ) φτάνουν στο σημείο να πουν ότι "δεν συμμετείχε καθόλου στη δημιουργία του παιχνιδιού" (ανοίγει σε νέα καρτέλα). Ωστόσο, είναι χτισμένο πάνω στον κόσμο που δημιούργησε και κληρονομεί μερικά από τα προβλήματά του, ιδιαίτερα την απεικόνισή του με καλικάντζαρους (ανοίγει σε νέα καρτέλα) και "οικιακά ξωτικά" (ανοίγει σε νέα καρτέλα). Η επιτυχία της είναι πιθανό να την ωφελήσει τόσο πολιτιστικά όσο και οικονομικά.

Θα ωφελήσει επίσης τους ταλαντούχους ανθρώπους στο Avalanche Software, οι οποίοι έχουν δημιουργήσει έναν πλούσιο, σχεδόν ενοχλητικά λεπτομερή κόσμο που συνήθως ξεπερνά το αρχικό υλικό του όσον αφορά την ποιότητα και την περιεκτικότητα. Το Hogwarts Legacy είναι γεμάτο από απλά αλλά αρμονικά συστήματα που κρατούν τα πράγματα διασκεδαστικά και προσβάσιμα:

• Μονομαχίες μάγων: Μια μοναδική όψη σε μάχες σε απόσταση όπου δεν απαιτείται στόχευση, αλλά η απόσταση, η αποφυγή και η αντίθεση είναι βασικά. Σκεφτείτε τον Batman με cooldowns (και περισσότερους φόνους).
• Εξερεύνηση: Ο κόσμος είναι εκπληκτικά μεγάλος και γίνεται μεγαλύτερος όταν μπορείτε απλά να πετάξετε οπουδήποτε θέλετε, οποιαδήποτε στιγμή.
• Λάφυρα: Τα ρούχα, οι μανδύες, τα κασκόλ, τα ρούχα προσώπου και τα καπέλα σας έχουν επιθετικά/αμυντικά στατιστικά που μοιάζουν με το Destiny, αλλά μπορείτε απλώς να ρυθμίσετε την αισθητική σας εμφάνιση σε ό,τι θέλετε.
• Συλλεκτικά: Υπάρχει μια φαινομενικά ατελείωτη λίστα με πράγματα που μπορείτε να βρείτε στο Χόγκουαρτς, συχνά κρυμμένα πίσω από ένα μικρο-παζλ. Δεν είναι αρκετά δελεαστικό για να το αναζητήσετε, αλλά διασκεδαστικό για να το αρπάξετε στο δρόμο για μεγαλύτερα πράγματα.
• Μιλώντας: Το κάνετε πολύ, συχνά με δύο ή τρεις επιλογές διαλόγου που εκφράζουν μια επιλεγμένη προσωπικότητα εντός ορίων (αλλά μόνο σπάνια φαίνεται να επηρεάζουν το αποτέλεσμα των αλληλεπιδράσεων).
• The Room of Requirement: Ένας εξατομικευμένος χώρος διαβίωσης για τον μάγο σας με επιλογές διακόσμησης σε επίπεδο σχεδόν Animal Crossing. Τελικά, γίνεται πολύ μεγαλύτερο.
• Ίσως η πιο ξεχωριστή και εντυπωσιακή πτυχή του Hogwarts Legacy είναι το ίδιο το Hogwarts. Οι προγραμματιστές λατρεύουν να περιγράφουν τα παιχνίδια τους ως "ζωντανούς κόσμους που αναπνέουν", αλλά είναι δύσκολο να σκεφτούμε καλύτερο τρόπο για να χαρακτηρίσουμε το τιμητικό κάστρο.

Δεν μπορείς να περπατήσεις 10 πόδια χωρίς να ζωντανέψει ένα μέρος του κάστρου του Χόγκουαρτς: τα βιβλία αναδιοργανώνονται στα ράφια, οι πανοπλίες χαιρετίζουν περαστικούς, οι φράχτες τελειοποιούνται, τα φαντάσματα επιπλέουν λέγοντας αστεία, τα σχολικά βιβλία κυματίζουν πάνω από τους περαστικούς μαθητές και οι πίνακες ζωγραφίζουν ή συνομιλήστε σαν το MOMA να άλλαξε στο πρότυπο .gif. Ο αγαπημένος μου διάδρομος του Χόγκουαρτς είναι αυτός ο ανεπιτήδευτος διάδρομος κοντά σε μια αυλή όπου δύο χρυσές στολές πανοπλίες ανταγωνίζονται πονηρά η μία την άλλη με μια κλωτσιά κάθε φορά που περνάω. Μια φορά η σωστή πανοπλία, αφού προφανώς το είχε φτάσει μέχρι εδώ με τις φασαρίες του αριστερού, φόρεσε το μαχαίρι της και χτύπησε την αιώνια χάλια του άλλου.

χαμένος πάλι

Ωστόσο, αυτό το μεγαλείο δεν είναι πάντα ευλογία. Η δογματική επιδίωξη του Avalanche για ένα ρεαλιστικό Hogwarts σημαίνει επίσης ότι το μέρος είναι ένας ειλικρινής λαβύρινθος. Μόνο το Central Hall μίλησε προς έξι ή επτά κατευθύνσεις, η καθεμία ανέβαινε προς τις τάξεις ή κάτω σε μπουντρούμια. Ποτέ δεν έχω ανέβει περισσότερα σκαλοπάτια βιντεοπαιχνιδιών στη ζωή μου — κουράζομαι και μόνο που το σκέφτομαι. Συνήθως μου αρέσει να απενεργοποιώ τους δείκτες πλοήγησης σε παιχνίδια ανοιχτού κόσμου και να μαθαίνω τον χάρτη μόνος μου, αλλά επειδή δεν μου περισσεύουν τρία χρόνια, πατάω συνεχώς το κουμπί που δημιουργεί ένα χρυσό μονοπάτι στον προορισμό μου.


Εξακολουθώ να έχω επίμονες ερωτήσεις και ανησυχίες καθώς η χρονιά προχωρά στο Χόγκουαρτς (ο χειμώνας έφτασε επιτέλους). Δεν έχω ιδέα πόσο διαρκεί αυτή η κύρια αποστολή, η οποία είναι και διασκεδαστική και κάπως ενοχλητική. Το βιβλίο με τα ξόρκια μου είναι σχεδόν γεμάτο, αλλά δεδομένου ότι περίπου τα μισά από αυτά είναι προαιρετικά για μάθηση, οι μάχες και τα παζλ της κύριας γραμμής δεν μου ζητούν ποτέ περισσότερα από τα βασικά. Έχω επίσης ελέγξει κυρίως αυτό που ήταν μέχρι τώρα μια ρηχή πισίνα - τα ρούχα με τρυπήματα άρχισαν επιτέλους να πέφτουν από τους εχθρούς, αλλά τα αποτελέσματα είναι ελάχιστα, οπότε απλώς εξόπλισα ό,τι έχει τον μεγαλύτερο αριθμό επίθεσης/άμυνας και μετά αλλάξτε τα καλλυντικά σε αυτό που φαίνεται καλύτερο.





Κάποια επίμονα, αλλά όχι ενοχλητικά, τεχνικά ζητήματα με απασχολούν εδώ κι εκεί. Πιο αξιοσημείωτες είναι οι σύντομες, αλλά συχνές παύσεις στις πόρτες του Χόγκουαρτς, ενώ το παιχνίδι φορτώνει ό,τι υπάρχει στην άλλη πλευρά. Τα φορτία δεν κράτησαν ποτέ περισσότερο από δύο δευτερόλεπτα στη ρύθμιση μου (RTX 3060, Ryzen 7 5700, NvME SSD) και συμβαίνουν μόνο σε πόρτες που οδηγούν έξω, αλλά είναι ένα πρόβλημα σε έναν κατά τα άλλα καθηλωτικό κόσμο.


Σε αυτήν τη στιγμή πριν από την προέκδοση πριν από μια υποτιθέμενη ενημερωμένη έκδοση κώδικα, το Hogwarts Legacy έχει επίσης ένα σημαντικό πρόβλημα με το pop-in. Φτάστε σε μια τοποθεσία μέσω της σκούπας λίγο πιο γρήγορα από ό,τι αναμενόταν το παιχνίδι και οι μαθητές θα εξαφανιστούν. Η ακτή ψηλά πάνω από την ύπαιθρο μπορεί επίσης να προκαλέσει σύγχυση στον κινητήρα, καθώς γεννιέται και εξαφανίζει οντότητες από κάτω σας. Οι αποστάσεις απόδοσης και οι προϋπολογισμοί ροής είναι τεχνικά εμπόδια που ελέγχουν τα περισσότερα παιχνίδια ανοιχτού κόσμου, κρατώντας τους παίκτες προσγειωμένους και επιμελώντας τις οπτικές γωνίες, αλλά το Χόγκουαρτς δεν έχει αυτή την πολυτέλεια.


Είναι τόσο σπάνιο να έχουμε ένα αδειοδοτημένο, blockbuster παιχνίδι σαν αυτό. Ένα που μέχρι στιγμής αποδίδει μια πολύ συγκεκριμένη φαντασίωση και μετά κάποια. Κάτι που καθιστά ακόμη πιο λυπηρό το γεγονός ότι κάτι τόσο εξαιρετικό στοιχειώνεται από έναν μεγαλομανή δημιουργό που μπορεί να επωφεληθεί από αυτό. Αυτό που θα μπορούσε να είναι μια στιγμή γιορτής για μια σειρά που έχει καθυστερήσει για ένα υπέροχο βιντεοπαιχνίδι, αντ' αυτού προορίζεται να είναι ένα από τα πιο διχαστικά παιχνίδια εδώ και χρόνια. Κάθε θαυμαστής θα βρεθεί αντιμέτωπος με την επιλογή ποια πλευρά θα διαλέξει στον Πολιτιστικό Πόλεμο του Χάρι Πότερ του 2023, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που θέλουν απλώς να παίξουν το δροσερό νέο RPG του μάγου.